De authentieke Schoonrewoerdse boer Wim Scherpenzeel (73) is dol op z’n fruitbomen. Maar na een leven lang buffelen bij de Wiel van Bassa krijgt hij nu hulp van een groep Schoonrewoerders die van z’n fruit appel/perenstroop gaan maken. ,,De ladder wordt elk jaar iets zwaarder.’’
Een groep van zo’n twintig Schoonrewoerders meldt zich deze zaterdagochtend al vroeg onder de metershoge fruitbomen langs de Wiel van Bassa. Het is hier idylle ten top langs het grootste water dat ooit ontstond in Nederland door een dijkdoorbraak (een wiel) langs de Diefdijk bij Schoonrewoerd. In de lente bloeien de hoogstamboomgaarden wekenlang en de man die ze allemaal verzorgt rijdt vaak met z’n trekkertje met platte kar over de Diefdijk met steevast hondje Snoggy (nu 11) in zijn kielzog.
Maar het leven als oud, vrijgezel fruitboertje is ook buffelen weet Scherpenzeel die al van kinds af aan voor de ruim zeshonderd bomen met namen als IJsbout, Avezaatse Kapel, Brederoode zorgde. Nu het fruit geen cent meer oplevert en de ladders, soms tot veertig sporten lang voor Wim steeds zwaarder worden, vond de lokale supermarktondernemer Ad de Jong het de hoogste tijd om te gaan helpen. Inmiddels is er een stichting ‘Heerlijkheid Vijfheerenlanden’ en werkt de groep hard aan het plan om het streekproduct ook buiten Schoonrewoerd te verkopen.
Plukadvies
Maar eerst moet er geplukt worden. Een groep van zo’n twintig Schoonrewoerders meldt zich zaterdagochtend om te beginnen. Het zweet staat na vijf minuten al op het hoofd van Scherpenzeel als hij door de boomgaard banjert in z’n overall en regenlaarzen. Hier en daar geeft hij plukadvies en het belangrijkst: hoe zorg je ervoor dat die ellenlange ladder van 38 sporten een beetje veilig staat?
,,Het is een slecht appeljaar. Na de bloesem was het warm en vochtig, dan heb je al snel schurft’’, vertelt Scherpenzeel, die nog graag door z’n boomgaard rijdt met een spuit chemicaliën achter de trekker. Maar dat is nu gedaan, want het moet nu zo biologisch mogelijk allemaal. ,,De spuit is het grootste geschenk voor een boomgaard’’, legt de boer enigszins vertwijfeld uit, verwijzend naar alle mogelijke ziektes die van bloesem tot oogst kunnen voorkomen. ,,Maar het is niet anders.’’
De groep Schoonrewoerders die deze ochtend komt plukken is divers, van oude pensionado’s tot de zusjes Anna (13) en Evy (10). Hun vader Erik Vroege staat al binnen mum van tijd bovenin de hoogste boom te plukken en krijgt een goedkeurende blik van Wim Scherpenzeel. Moeder Laura Vroege plukt ook mee. Ze wandelt, net als honderden andere Schoonrewoerders, geregeld het ‘Rondje Wiel’. ,,Het is hier zo mooi dat het zonde is als het niet behouden blijft. En m’n man Erik houdt enorm veel van perenstroop.’’
Wim laat het allemaal maar gebeuren. ,,Ik moet er maar van genieten’’, zegt hij berustend. ,,Ik ken elke boom hier en heb er heel wat bij geplant, er zijn ook bomen bij van honderd jaar oud.’’ Of er een druk van z’n schouders valt nu er hulptroepen zijn? ,,Dat hoop ik. Ik blijf hier gewoon werken en ga niet met pensioen maar na een hele dag maaien onder de bomen ben je het flink zat.’’
Na een paar uurtjes staan de eerste dertig houten kisten met peren al op de platte kar van Wim, klaar om naar de koelcel te gaan. Ook Ton Stek, bestuurslid van de nieuwe stichting Heerlijkheid Vijfheerenlanden is tevreden. ,,De eerste potten stroop en appel- perensap staan in november in de winkel. Maar we hebben meer plannen zoals appeltaart en appelcake en willen het ook buiten Schoonrewoerd gaan verkopen. Dat moet lukken We willen het niet alleen in Schoonrewoerd verkopen maar het streekproduct ook verder uitventen. En dat moet lukken, want dit is een bijzonder gebied, het staat zelfs tegenwoordig op de Unesco-Werelderfgoedlijst.’’
Dit bericht is geshreven door Gijs Kool en oorspronkelijk gepubliceerd in AD Rivierenland >